عاشقان خدا(سرعین)
عاشقان خدا(سرعین)
شنبه 6 اسفند 1390برچسب:, :: 1:17 :: نويسنده : هادی این سخن مرا جز با عاقلان مگویید زیرا جاهلان به غیر از نیشخند کاری نمی توانند کرد. می خواهم زبان به ستایش آن کس گشایم که در پی آتشی است تا خویشتن را پروانه وار در آن بسوزد. در آرامش شب های عشق که در آن نهال زندگی کاشته می شود و مشعل حیات دست به دست می گردد به دیدن ماه خاموش و درخشان هیجانی مرموز روح ترا فرا میگیرد. دیگر خویش را زندانی ظلمت جانکاه نمی یابی زیرا خود را در آرزوی مقامی بالاتر می بینی. دیگر از دوری راه نمی هراسی و از رنج سفر نمی فرسایی روح مشتاق را شتابان به سوی سرچشمه نور و صفا می فرستی تا پروانه وار در آتش شوق بسوزد. تا راز این نکته را در نیابی که:بمیر تا زنده شوی مهمان گمنامی در سرزمین ظلمت ... بیش نخواهی بود. گوته نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید دلم گرفته، ای خدا این روزا هیچکی غیر تو ، درد من ونمی دونه . دلم گرفته، ای خدا حتی صدامم این روزا به ساز من نمی خونه. دلم گرفته ازهمه از این روزای سوت و کور . از این ترانه مردگی، از این شبهای بی عبور. تمام لحظه های دلم زیر هجوم حادثه منتظر یه راهیه تا دوباره به توبرسه . دلم گرفته، ای خدا گریه امونم نمی ده ،چرا دیگه حتی دلم تو رونشونم نمی ده . گناه بی باوری مو ، خودم به گردن می گیرم. اگر نگیری دستامو ، تو دستای غم می میرم . دلم گرفته ، ای خدا واسه رسیدن به تو ،یه فرصت تازه می خوام . دوباره دستامو بگیر ، مثل روزای بی کسی. دلم گرفته ،ای خدا حتی بهشتو نمی خوام آخرین مطالب پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
نويسندگان
|